Woensdag 24 januari.

Als ik dit verhaal uit type zit ik met de rug strak tegen de Camper om in het kleine stukje schaduw te zitten zodat ik het scherm kan lezen. De zon staat hier zo hoog dat je bijna geen schaduw kan creëren.

Toen ik voor de kleine boodschap om 6 uur mijn bed uitkroop en naar buiten keek over de zee begon net de zon zich te melden. Een prachtig gezicht zo over dat golvende water, het strand met op de achtergrond de kliffen. Deze kliffen gaan we vanmiddag op, in een grote kar achter een trekker laten we ons daar na toe rijden. Op deze kliffen gaan we de grootste kolonie Gannet’s (Jan van Genten) van de wereld bekijken. Na wat kiekjes van de mooie opkomende zon ga ik toch weer even plat bij het onophoudelijke geluid van de golven zo’n 20 meter vanaf de camper.

Rond acht uur beginnen de gebruikelijke rituelen in rond ons huisje op wielen. Op deze vrije natuur campplaats staat ook een toiletgebouw. Na het ontbijt in een schaduw plekje achter de camper de afwas gedaan en een grote was verzameling begonnen. We rijden naar de laundry in Hastings waar we twee 8 kg trommels goed vullen met onze hoofdzakelijk door zweet vuil geworden kleding.

We spreken in onze verhalen niet zoveel over het weer omdat het bijna altijd hetzelfde is. Warm, zon of hete zon. Vanaf dat we in Hong Kong geland zijn hebben we alleen maar korte broeken gedragen. Afgelopen maandag morgen was het wel regenachtig maar s ’middags toch op een terrasje aan de milkshake en ons avondmaal in de back yard bij Francine. Nu ik dit schrijf (in mijn blokje) korte broek, los bloesje deuren open, lopen de druppels over mijn buik. Zo het grootste deel kan nu de14 kg droger in, en wat er niet in mag hangen we op allerlei manieren in de camper. O.a. op de hangertjes die we de eerst dag al gekocht hadden. Het is in de camper al 30 graden dus zal het er niet lang hoeven te hangen. Buiten is het al 32 graden en ze zon steekt stevig, het zal nog wat worden vanmiddag op die open kar over het strand 18 km ( de plu zal wel mee moeten) en goed smeren. Joop is gaan hard lopen ,met dit weer ?! en staat nu onder de douche in de camper. Marcel en Yvonne zijn even stadten, o.a. kijken voor een kabeltje voor de harde schijf om daar onze foto’s op te zetten. Oude is gesneuveld. Ze komen net binnen lopen en ja hoor deze keer met kabeltje. Nog een paar min. en de droger is ook klaar. In Nederland is het nu 00.10 uur bij ons 12.10 uur. Wij hebben nog ruim de tijd om na het weer inruimen van al de kleding ( ieder heeft 2 kastjes) te genieten van een lekkere vette Milkshake. Dan rijden we weer aan om te lunchen op ons kampplaatsje. We willen de online geboekte trekker-tocht naar de Gannet-kolonie niet missen. Drie uur in de middag, wij zitten onder een half zondoorlatend doek gespannen naast de ticket / start locatie voor de trekker-tocht. Om 15.30 komen er 5 trekkers met 1 of 2 karren achter het terrein opgereden, goed voor ruim 120 man.

Wij mogen op de kar bij David. Na nog wat uitleg over wat we wel of niet mogen, rijden we het strand op in de brandende zon.

Gelukkig geeft de rijwind wat airco gevoel, tenminste zolang als hij rijd. Af en toe krijgen we wat uitleg over het ontstaan van de kliffen het vogelleven hier en uiteraard over de Gannet- kolonie (Jan van Gents) tot mei blijven de jonge bij het nest en worden gevoed door pa en ma. De ouders blijven hun hele leven als paar bij elkaar en worden 25 a 35 jaar oud. Als de jonge 16 weken oud zijn vliegen ze naar de Australische oostkust (met het vliegtuig zouden wij daar bijna twee uur over doen).

Na dik een uur rijden over het strand, de daar liggende stenen en door de zee en regelmatig stilstaan voor uitleg mogen we uitstappen.

Voor de 25 min durende soms steile klim naar de kolonie in deze hitte oh oh….. wat hebben we het slecht. Annie blijft na tien min. klimmen op een bankje in de schaduw achter, bij de kiosk / toilet haar boek lezen. Boven staan we snel aan de vlakte met 8500 nesten met jonge, een per paar. In de 25 min. die we hier boven zijn knippen we de nodige kiekjes en films van deze prachtige vogels met geel orange kop fel blauwe ogen en lange snavel . de jongen zijn hoofdzakelijk grijs. Het is mooi om te zien hoe de ouders om en om gaan foerangeren en dan terug komen vliegen tot boven hun jong, dan wat fladderen en zich dan heel onhandig op de grond naast hun jong laten ploffen, meestal vallen ze dan voorover op hun lange nek.

Voor meer foto's van de Jan van Genten, zie fotoalbum van 23 Januari.

Na zo’n 25 min. beginnen we weer aan de afdaling, van boven af kan ik met ingezoomde camera zien dat er nog niemand terug bij de trein is.

We pikken Annie op ….. en op naar onze “strandtrein” nu zitten wij met ons gezicht naar de kliffen gericht en krijgen weer uitleg over o.a. de breuklijnen van de Australische- en de Atlantische plaat. Deze laatste drukt de Australische plaat omhoog zodat de 4.5 mlj. jaar oude bergen steeds hoger worden.

Beide lagen zijn redelijk zacht en gevormd door zeeën, vulkaanas en oude rivier beddingen. Deze verschuivingen veroorzaken hier ook de vele aardbevingen. Deze bevingen worden ervaren als gedonder, maar dan vanuit de grond. Als eerste hoor en voel je gerommel en daarna begint het pas echt te schudden. Het strand is ondertussen wel wat breder geworden. Om 19,45 uur zitten we in Cape Kidnappers, niet ver van onze overnachtings plaats, bij de Gannets bar, waar we met een burger, ei, en friet, met als afsluiting een Sunday eis met chocolade karamel of Brouwnie onze magen vullen, weer genoeg voor de komende nacht aan het strand.

Nog even proberen we van de totaal andere sterrenhemel als bij ons, nog wat kiekjes te knippen maar al snel rond 23 uur horen we alleen het ruisen van de zee nog, met soms een snurkje er tussendoor.