Vandaag zijn we rustig opgestart. Lekker onder de douche bij Rosalie in Jason in huis. Wat een luxe en wat een verwennerij. Nogmaals dank, Rosalie en Jason voor jullie gastvrijheid!

Ondertussen is het internet café ook weer geïnstalleerd bij Huize Manor. Hier hebben we de foto’s en verhalen bijeengebracht en op ons reisblog gezet. De verhalen worden meestal op de dag of de dag erna geschreven. Het uitzoeken van de foto’s en toevoegen aan de verhalen gebeurd meestal als we de verhalen ook op internet gaan zetten. Vandaag is weer zo’n dag. We zijn hier een ruime 3 uur mee bezig geweest, met als resultaat …. weer 6 nieuwe dagen op het reisblog.

Rond 13:00 hebben we de 2 garagedeuren opengezet (waardoor er een lekker briesje ontstaat) en ons campingtafel met stoelen in de garage uitgestald. We gaan hier lekker de boterhammetjes met ei en tomaat opeten. Hierna pakken we de motorhome in en gaan naar Woodend Beach. We rijden recht op het strand af nog 200 meter, wat een rook, maar we ruiken geen rook. Raar? Het blijken toch wolken te zijn. de zee verdampt en komt meteen als wolk te hangen. We gaan toch met de zwembroek het strand op. Het is lekker warm.

Annie en Yvonne instaleren zich op het strand, Joop gaat een rondje lopen over strand en duin.

Ben en ik gaan de strijd aan met de golven. Het strandzand brand aan de voetjes en de terugkrabbelende golfjes zijn lekker warm.

De grote oceaan echter niet, maar na een paar minuten zijn we aan de watertemperatuur gewend. De golven zijn zo’n 80 tot 100 cm hoog. We duiken lekker de golven in en gaan wat verder de zee in. Het water word niet dieper en we kunnen telkens blijven staan, ondanks dat we lekker ver de zee ingegaan zijn.

Rond 17:30 verlaten we het strand en gaan naar de supermarkt. We moeten af en toe ook voor ons zelf koken! Van de laatste 3 dagen hebben we 2 keer op een ander gegeten (op uitnodiging van de nichtjes, uiteraard!). Na de boodschappen gedaan te hebben gaan we weer naar Rosalie en Jason, waar we weer in de achtertuin parkeren en ons avondmaal bereiden en oppeuzelen. Terwijl we aan de pudding zitten komt Jason langs met de onkruidverdelgerspuit op de rug. Zijn Dochtertje Penny (Penelope 3,5 jaar) komt hem achterna. Wij vrolijk en uitbundig zwaaien, maar ze durft niet te komen. Telkens als we de oprit oprijden, zelfs voordat we haar ontmoet hadden stond Penny ook uitbundig te zwaaien. Maar ja, van achter het glas is het toch wat veiliger. Toch een 5 tal minuten later komt ze met Yvonne een kijkje nemen in onze grote camper. Daarna laten we haar ook nog achter het stuur zitten. Ze moet wel zelf de grote vrachtwagencabine inklimmen van papa Jason. Penny wil namelijk nogal graag zeggen dat ze iets niet kan en geholpen moet worden. Na 2 pogingen plaats Jason haar toch achter het grote stuurwiel. En een lol dat ze heeft.

Trekkend aan het stuur en hobbelend op de bestuurdersstoel. Als ik(Marcel) dan ook nog eens de camper schud gaan de remmen(spreekwoordelijk) los. De deur moet zelfs dicht. Dan komt ze uit de camper zelf naar beneden geklommen en meteen klimt ze, deze keer zelf, weer terug. We willen de claxon aanwijzen, maar Jason stopt ons. Wel zo verstandig, wand deze werkt altijd (ook met contactsleutel verwijderd)en als penny deze weet te vinden, zal ze deze ook blijven gebruiken.

Jason bied ons een biertje en wijn aan en we, Rosalie, Jason, Penny en de Dutchies aan ons campertafeltje bij te praten en de planning te bespreken. Nu begint het toch wel laat te worden voor Penny en gaat Moeder Rosalie haar naar bed brengen. Ook Jason gaat er vandoor aangezien hij morgen weer om 06:00 op zijn werk moet zijn. Het is ondertussen 22:00 en buiten lekker afgekoeld. Ook wij gaan naar binnen en zitten nog tot 24.00u achter de computers. Ondertussen hebben we ook besloten dat we morgen voor een 3-4 daagse trip naar Karamea gaan. Hier zouden mooie groten moeten zijn, welke men zelf al wandelend moet kunnen bezoeken.