Vandaag hebben we, de ons ter beschikking gestelde, Villa weer netjes achter gelaten. Nog even afscheid nemen van de hond Beasel en op naar de verhuurder. De vloeistof voor ons chemisch toilet is op en dus kregen we netjes een nieuwe mee. Ook hebben zij een deel van de camper weer vastgekit. Door de rijwind, kwam een afschermkap los en kon de bijrijder deur niet open. Na 30 minuten waren we weer onderweg.

We zijn toen vertrokken richting Mount Cook. Voor Yvonne en mij (Marcel) is dit weer een spannende trip. Wij hopen de 4^e maal, wel de top van de Mount Cook te zien. In onze vorige 3 vakantie’s hebben we telkens pech gehad en was het slecht weer tot zeer slecht weer. In 2013 hebben we bij Mount Cook overnacht, in de hoop de dag erop de top wel te zien! Maar helaas, het weer was toen heel slecht. We hebben toen wel een wandeling gedaan, maar de regen zorgde ervoor dat we de wandeling moesten inkorten. De weersvoorspelling voor morgen, dinsdag, is een stuk hoopgevender.

We rijden naar het plaatsje Geraldine en doen hier de boodschappen. Na de boodschappen lunchen we op de parking aan de rivier. We rijden, via Burkes Pass, door naar de Church of the Good Sheppard in Tekapo aan lake Tekapo. Dit is een kerk en een standbeeld ter ere van de schaapsherders honden.

“In 1855 James Mackenzie, a Scottish shepherd turned sheep stealer discovered the basin that now bears his name when he, with the help of his dog Friday, drove flocks of sheep inland to avoid being discovered. uthorities were finally able to capture Mackenzie, but struggled to take control of the sheep due to his highly intelligent dog. It is alleged Friday continued to drive the sheep without his master's control until finally being disabled by the authorities.
A bronze memorial to working collie dogs, such as Friday, was commissioned in 1968 by local farmers and now stands on the shores of Lake Tekapo near the Church of the Good Shepherd.” Bron: http://www.tekapotourism.co.nz/info/history.html

We bezoeken het standbeeld van de schaapherdershond en het bijbehorende kerkje.

Er worden foto’s genomen van een pas getrouwd japans stel. We verplaatsen de camper naar het plaatsje zelf en doen nog wat souvenirs inkopen.

Hierna rijden we door naar het Mount Cook Heritage. Een groot hotel aan het einde van een grote kloof van 55km diep. De eerste 35km bestaat uit een meer van bergwand tot bergwand, waar je langs af rijdt. De laatste 20 km rijd je langs een droog liggend ondiep deel, waar ook nog 2 vliegvelden liggen voor de plezierluchtvaart. Bij goed weer worden hier toeristen met vliegtuigen en helikopters rondgevlogen. Maar vandaag is het slecht weer.

Nou ja bij het begin van deze kloof is het goed weer, maar aan het einde is het donker en zwaar bewolkt.

We parkeren de camper en lopen door de regen naar het informatie bureau, welke om zes uur gesloten is en het is nu 18:30. Wel hangt ook hier de weervoorspelling. Deze geeft voor morgen aan tot 12:00 mogelijk een wolkje, maar daarna alleen zon.

We gaan met de camper naar de plaatselijke DOC – campsite en zoeken een plaatsje uit. Joop en Yvonne schrijven ons in. Op een zakje vul je je gegevens in en je doet het staangeld in het zakje en dropt deze in een kluisje. Een extra labeltje met corresponderend nummer naar het zakje, moet je zichtbaar aan je camper of tent plaatsen. René Hooijmaijers nog bedankt voor financiële bijdrage van de niet meer geldige munten uit 2004. We hebben ze toch uit kunnen geven.

Ik mag vanavond eindelijk weer een koken. Tomatensoep, gepaneerde kip, erpel en koolsla. En een lekker sjuutje. En een yoghurtje na. De afwas wordt zoals bijna altijd verzorgd door Ben en Joop.

Ondertussen hebben we steeds meer een deja vue gevoel. De regen en sterk toenemende wind doet onze camper weer schudden, net als in 2013. Helaas is dit verhaal niet meer op ons vorig blog te lezen.

We gaan naar bed met de gedachte morgen maar uit te slapen, aangezien we toch pas middags het goede weer krijgen.