Dutchies in New Zealand 2018

Dinsdag 6 Februari. Mount Cook

We worden wakker met een volle zon op ons campertje.

Zou het dan toch lukken? Hebben we, Yvonne en ik, de 4e keer wel zicht op Mount Cook? Na het ontbijt maken we ons klaar voor een retourwandeling van 3 uur. De boterhammetjes mee en de gezichten ingesmeerd met zonnebrand.

De hemel is strak blauw met een klein wolkje.

En na 45 minuten wandelen is hij er dan echt. Wij hebben zicht op Mount Cook.

Annie, Ben en Joop hadden de top al vaker gezien, aangezien zij al meerdere malen, zonder Yvonne en mij (Marcel), in Nieuw Zeeland zijn geweest. Het eindpunt van de wandeling op ongeveer 850mtr hoogte is aan een meertje met de uitloop van de Hooker gletsjer. Alles gelegen aan de voet van de Mount Cook die bijna 3800mtr hoog is. De gehele Hooker Valley Track is een wandeling met weinig hoogte verschil. 120 meter. De paden zijn van gravel met af en toe een houten vlonder over diverse kleine watervalletje …… 3 hangbruggen ……. en een stalen brug over de grotere watervallen.

Na de boterhammetjes bij het meertje benuttigd te hebben gaan we aan de terug wandeling beginnen. Ook in deze richting is het uitzicht wonderbaarlijk schoon. Wat ons wel opviel is dat het akelig druk was. Het was hier zo druk dat hij nog niet net werd verteld tijdens de file meldingen op de lokale radio. Maar gelukkig was het niet hinderlijk. Ook waren we een systeem aan het testen om te bepalen of onze wandelende tegenliggers links of recht zouden gaan lopen. Dus wij, Joop en ik, goed kijken naar de gezichten om te kijken waar deze personen vandaan kwamen. We hadden alleen 1 probleem. Van sommige landen wisten we niet of ze daar links of rechts rijden. Met de nodige verwarring tot gevolg.

We kwamen terug bij de Camper waar Annie ‘ruzie’ aan het maken was met Duitsers. Zij wilden namelijk hun auto vlak langs onze camper zetten, maar dan kon zelfs de Duitse chauffeur niet meer fatsoenlijk uit de auto. En wij niet meer de deur van onze camper openen. Onder protest hebben zij hun auto toen toch verzet en was de vrede hersteld.

Annie was niet mee gaan wandelen i.v.m. haar knie.

We nemen wat te drinken en rijden naar de Tasman Glacier wandeling. Er zijn twee wandelingen. 1 met 322 treden en 1 met nul. Yvonne, Joop en Ben gaan de uitdaging aan en Annie en ik lopen samen de andere. De eerste wandeling gaat naar een heuveltop met een view op de Tasman Glacier. Je staat dan aan de voet van het Gletsjermeer met drijvende ijsschotsen.

De wandeling van Annie en mij gaat naar de rivier welke voortkomt uit het smeltwater van de Tasman Glacier.

Als Annie en ik terugkomen op de parking zitten Joop, Ben en Yvonne met blote voeten te wachten. Ze zijn met de voetjes in het beekje geweest en ik voel hier ook wel wat voor. Schoentjes uit en het water in. Ik vroeg meteen hoelang zij in het water gestaan hadden, waarop Yvonne verdacht snel riep “10 minuten”. Ik geloof er niets van zou koud was het water en verlaat het beekje. We nemen nog een chocolaatje, gekregen van Francine en Michael op mijn verjaardag en rijden langs het 35km lange meer terug naar de hoofdweg. Onderweg en aan de kop van het meer nemen we nog wat foto’s.

We rijden naar het plaatsje Omarama en net na dit plaatsje, nog voor Lindis Pass, stoppen we langs de weg op een open plek om te overnachten.

Yvonne en ik bakken de pannenkoekenmix voor ons avondmaaltje. Aangezien dit gebied geen of nauwelijks bewoning kent is het hier nachts lekker donker. We hopen dan ook vannacht nog wat nachtopnames van de sterrenhemel te maken en mogelijk ook de Melkweg te zien. Wie weet. Tot nu toe is het nog onbewolkt.

Rond 22:00 is het lekker koel hoger in de heuvels en gaan we naar bed. Yvonne voorin en Joop en ik( Marcel) achter in de camper kunnen vanuit bed naar buiten kijken.

De sterrenhemel ziet er al mooi uit, maar achter de heuvels is het nog licht en dus besluiten we om over een uur weer uit ons nestje te komen.

Rond 23:00 hoor ik de eerste uit bed strompelen. Yvonne, Ben en ik gaan naar buiten en maken de nodige foto’s. De een beter als de ander en er word volop geëxperimenteerd met alle instellingen op Smartphones, camera’s en SPIEGELOSEREFLEXCAMERA van de fotograaf onder ons. Na een 30 minuten gaat Ben naar binnen en 15 minuten later laat ik Yvonne alleen. Zij wil nog een foto nemen met een sluitertijd van 40 (veertig) minuten. Ze zet de lens open en gaat warmer in de cabine van de camper zitten. Na 40 minuten sluit ze de lens van haar camera weer. Het resultaat zie je hieronder

Reacties

Reacties

sjaak en marleen

wederom prachtige foto's het is er inderdaad mooi mooi mooi, en nog geen blaren van al die wandelingen??????
heel veel liefs van ons allen

Marij Theeuwen

wow, prachtig mooi, die sterrenhemel!
Heel leuk om jullie verhalen hier mee te mogen lezen.
Ik denk trouwens dat het bij Marcel thuis dan tomatensoep wordt voor de klusploeg... ;-)

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!