Dutchies in New Zealand 2018

Donderdag 8 februari. Routeburn track bij Glenorchy

Ik (Ben) ben s ’morgens vroeg meteen wat foto’s gaan knippen van ons mooi uitzicht.

Op deze overnachtings plaats bij “Glenorchy Aerodome” zit op een grote steen een bord met tekst dat deze weg is aangelegd in 1997 betaald met geld van de toeristen, dus wij hebben in 1994 al aan deze weg mee betaald.

De planning voor vandaag is nog ? 40 km doorrijden over de harde weg. Dan rijdt Marcel een doodlopende droge zand/kiezelweg in.

Nog 16 km te gaan in dit dal richting de Mnt Earnslaw 2830 m. Het beloofd weer een mooie dag te worden, gelukkig niet zo heet. We parkeren bij het vertrekpunt van de Routeburn Flats hut Track, op de plaats gereserveerd voor bussen maar Annie en Marcel blijven toch thuis. Joop zou een uur mee lopen/klimmen en dan terug nog een rondje hardlopen. Wij Ben en Yvonne nemen de tocht 1,5 uur heen en dan ook weer terug via bijna dezelfde route terug.

De tocht gaat voor 75% door bebost gebied. We blijven de rivier volgen, soms hoog dan weer laag. Regelmatig komen we groepen met rugzakken tegen die soms onder leiding van een gids lopen. Zij lopen waarschijnlijk de een daags of meerdaagse route. Ons einddoel vandaag is de ….Flat hut wat dat dan ook mag inhouden. Nadat Joop is omgedraaid en wij nog een stukje gelopen hebben komen we een net toilet unitje tegen gedeeltelijk op een rail voor het legen (waarschijnlijk met een helicopter )

Dan horen we in de verte een kettingzaag machine! Wij denken dat ze de hut aan het verbouwen zijn, maar dat blijkt niet zo te zijn. Ze maken het pad vrij, waar een dikke boom overheen was gevallen. Nog resten van de storm? Na nog ruim een half uur lopen komen we bij de hut aan. Dit blijkt een echte grote overnachtings plaats te zijn, twee slaapkamers met stapelbedden en twee grote ruimtes waar je kan zitten eten koken en afwassen.

Ook is er naast de rivier een “ligweide” waar je mag kamperen. Wij maken dankbaar gebruik van een van de picknick tafels om weer wat energie in te laden.

Onderweg naar hier (de meeste tijd alleen wat zon door de bomen) is het amper 18 graden. Warm genoeg tijdens dit klimmen en dalen. Totaal zijn we zijn ‘n 250 meter geklommen tot 700 meter. Boven volop zon. We gaan even met de pootjes in de toch wel koude rivier liggen en daarna nog wat van het zonnetje genieten.

Ook op de vakantie tikt het klokje dus moeten we weer naar beneden. We knippen hier en daar nog een plaatje en komen goed 15.00 uur weer bij Marcel Annie en Joop aan. Joop blijkt op zijn terugweg goed opgelet te hebben want 20 min voor de “camperstalling” ziet Joop aan de andere kant, hoger op tegen de rivier, onze camper staan. Wat blijkt, Marcel was door een buschauffeur weggestuurd en had de campervan daar tijdelijk gestald. Maar Marcel wist dat Joop terug zou komen en wachtte Joop daar op. Na dat er vier personen gedoucht hadden en nog wat chocolade en drinken rijden we het dal weer uit, via de grind pad .... een grote stofwolk achterlatend.

Zodra we weer op de harde weg zijn rijden we langs het Lake Waktipu, van boven af spiegelen de bergen heel mooi in het meer.

We nemen nog een kijkje in het oude plaatsje Arrowtown

en parkeren na de nodige bulten en haarspeld bochten, boven bij het uitzicht punt over het dal bij Queenstown. Hier hebben we in 2004 ook al eens overnacht. We gebruiken hierboven onder toeziend oog van een vijftal paragliders onze warme maaltijd, genieten nog wat van de zon en zons ondergang en gaan na het nuttige van een “borreltje” weer onder het laken.

Reacties

Reacties

sjaak en marleen

lig niet echt gemakkelijk he yvonne op die keien, maar wederom wat weer een mooie foto;s zijn er gemaakt , vooral die zon tussen de dikke wolken, maar de rest ook prachtig, zou willen dat ik er bij was
maar jullie vervelen zich niet want er is zo veel te zien en te doen. nog vele groetjes van ons

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!