We worden wakker in ons campertje, en maken ons klaar voor het ontbijt. Aangezien we in een zijstraat van de hoofdweg door Geraldine staan, besluiten we de camper te verplaatsen naar de bibliotheek van gisteren. We pakken hetzelfde plaatsje weer en gaan ontbijten. De luxe versie, met gratis WiFi van de Bieb. Na het ontbijt wandelen we het stadje nog in, waar we gisteren avond nog een winkeltje met bakspullen gezien hebben. We zijn namelijk nog op zoek naar bakblikjes voor 1 pie met los inliggende bodem. Na het bakken zijn de Pies makkelijke te verwijderen. Maar helaas, de winkel is pas over ruim een uur open en dus vertrekken we na het kopen van 1Kg. Aardbeien op de farmersmarkt, richting Christchurch. Onderweg wil Annie een extra hemd aandoen, aangezien het niet heel erg warm is. Ik (Marcel) stop op een parking, tussen 2 bruggen in.

We stappen ook maar even uit om de bruggen van dichtbij te inspecteren. Misschien hadden we dit beter niet kunnen doen. Als we op de brug staan …rijdt er net een vrachtwagen overheen, we voelen de dikke planken omhoog komen. Erg stevig lijkt het niet, maar de vrachtwagen haalt het, en er is geen alternatief!

We zien dat onder de brug een steiger het water in gereden wordt. Het blijkt een loopbrug voor de Jetboot welke aan de kade ligt. Na het plaatsen van de loopbrug, wordt de jetboot gestart en de passagiers stappen in. Een korte uitleg en ze varen nog rustig uit beeld. We zagen bij de uitleg de wijsvinger omhoog gaan en een draaiende beweging maken. Het voor ons bekende “Hamilton-Spin” teken ….. een 360 graden spin met de jetboot.

We rijden naar het kantoortje, maar er is niemand aanwezig en er staan geen prijzen aangegeven, waarop we besluiten de tocht voorbij te laten gaan. Onderweg komen we nog bordje wegewerkzaamheden tegen. Hier blijken echter geen werkzaamheden, maar een evenement plaats te vinden. De Coast 2 Coast, World Multi Sport Championships plaats te vinden. Een tocht van Christchurch aan de ene kust en Greymouth aan de andere kust. Een tocht van zo’n 250km.

Fietsen, zwemmen, kanoën en hardlopen. We rijden bij toeval een stuk, waar men moet wielrennen. Dit stuk route loopt, zien we aan de hand van reclame van de coast to coast borden, over de langste rechte weg van Nieuw Zeeland. 26km rechte weg is hier best bijzonder.

Rond 13:00 rijden we, Hugo “Manor” weer op en plaatsen onze camper in de achtertuin. We lopen even naar binnen, waar Rosalie met Penny aan het spelen is. We praten even bij en gaan in ons campertje een eitje bakken en eten deze in de ondertussen teruggekeerde warme zon op. Na de lunch pakken sommige een douche en andere de laptop ter hand en plaatsen weer de nodige verhalen op ons reisblog.

Ondertussen worden er plannen gesmeed om morgen, zondag, een BBQ met alle kleindochters en Oma te houden bij Rosalie. We vragen wat wij mogen doen voor de bbq, maar alles wordt weer voor ons geregeld. We bieden aan dat we dan, wel vanavond voor hun willen koken, maar moeten nog wel boodschappen hiervoor doen. Meteen bied Rosalie aan dat we haar auto maar moeten nemen naar de supermarkt. Dan hoeven we niet de camper in te pakken. Even later gaan Annie, Yvonne en ik naar de supermarkt. 12 km verderop. We rijden echter 17km omdat we een afslag over het hoofd zien. Snel de boodschappen bij de Pack ‘n Save. Een soort prijsvechter Makro/Sligro voor iedereen. En dan via de korte weg weer terug. Annie en Ik maken de Babi-Pangang klaar , in hun keuken en even later zitten we met 8 man alles lekker op te peuzelen. Als het toetje komt, zit dochter Penny al weer achter de tv naar Shrek te kijken, maar als we zachtjes vragen wie er een ijsje lust, is zij meteen alert.

We vragen welke smaak ze wil en het antwoord luid Pink. Het maakt niet uit welke smaak, Aardbeien of Boysenberry, als het maar Pink is. We vragen of ze ook bruine (chocolade) wil, maar deze wil ze echt niet. Nadat de afwas in de vaatwasser staat, hebben we het over het scheiden van afval. Op hun lijstje staan zelfs VHS banden genoemd. Hierop vertel ik dat ik thuis nog de vhs banden van 1994 overgezet heb, op de PC en de videobeelden bij me heb, waar zij als drie jarige peuter op staat. Ik pak mijn telefoon en start de video. We vragen op een gegeven moment wat aan Rosalie, waarop we allen beginnen te lachen, omdat er geen reactie komt. Hierop kijkt Rosalie verbaasd op en vraagt wat er is. We geven aan dat ze helemaal verloren was in de video. Ik bied aan de video ook hier achter te laten, waar ze heel blij mee is.

Rond 22:00 gaan we naar ons campertje, waar Annie, Ben en Yvonne hun nestje in kruipen en Joop en ik nog een drankje nuttigen en daarna het voorbeeld van de andere drie volgen.