Bij het verlaten van het terrein bij Rosalie weet de hond Besil toch te ontsnappen zodat we er achteraan moeten. Twee buren verder in de grote tuin krijgen we hem met een stokje hem weer gelokt.

Goed 10 uur vertrekken we dan naar Christchurch, om o.a. weer eens te kijken hoe de stad na de zware aardbeving van 22 febr. 2011 er weer bovenop komt. Er is al veel schitterende nieuwbouw verrezen na ons laatste bezoek van 2013.

Maar er zijn nog veel “bouwputten” lege plekken en nog steeds staan er grote gebouwen met opschrift, van de counsel, verboden toegang.

Deze gebouwen gaan mogelijk nog tegen de grond of worden alsnog opgeknapt. Helaas de grote mooie kathedraal van Christchurch ligt er nog steeds hetzelfde bij.

Maar uit de aanplak platen blijkt dat hij toch weer opgebouwd gaat worden. Maar groot probleem zal wel zijn de dollars. Na nog een wandeling door een oud redelijk intact gebleven winkelstraatje

en een overdekt winkelcentrum waar de toeristische tram tour doorheen gaat,

hebben we Natasha gebeld zij werkt midden in de stad in een groot nieuw pand van Deloitte.

Onder in dat pand is een restaurant gevestigd en na een belletje ( met onze New Zealandse telefoon) zou ze naar beneden komen en samen met ons komen lunchen. We kregen te horen dat het werk het vandaag helaas niet toeliet, dus hebben we zelf maar ergens anders in de stad geluncht. Daarna nog wat winkelen in mooie nieuwe centra o.a. Pie bakjes, Yvonne heeft weer een kookboek van Miep gekregen, dus moet er gebakken worden. Nog wat foto’s geknipt bij de River Avon en de Bridge of Remenbrance. Deze bridge hebben we gegarandeerd in 2004 ook of de foto staan, dan kunnen we eens kijken hoe het er voor de aardbeving uitzag en nu.

De meeste van ons hebben de stad voor de aardbeving al 3 maal gezien en wisten redelijk de weg, maar na de aardbeving is er heel veel veranderd en moeilijk meer te herkennen. Na dien nog even in een buitenwijk waar veel zaken opnieuw een pand gebouwd hebben wat winkelen en dan op naar de pier of Brighton.

300 m de zee in, deze wordt op de kop nu nog opgeknapt van de ontstane schade maar het grootste gedeelte is al toegankelijk. Terwijl de andere de maaltijd op het parkeer terrein gaan bereiden neem ik nog even een lekkere duik in de golven van het zilte nat.

Nog even een snelle douch na en aanvallen. Om 18.30 rijden we naar Annie en Adrie, goede bekende van onze New Zealandse fam. en al jaren ook van ons. We worden weer heel hartelijk welkom geheten, krijgen de uitleg van zijn verdere plannen daar, en zitten dan al snel genoeg aan de koffie en ……

Hij heeft ruim 35 jaar geleden een groot stuk grond gekocht er al huizen opgebouwd en weer verkocht, en woont nu in een heeeel aardig optrekje aan zijn eigen straat, ja de Nederland ave. Hij is ondertussen ook 74 jaar en is van beroep “grondverzetter en drainage man. Hij is nu zijn plak bouwrijp aan het maken, weg en riool aanleggen. Dan wil hij de 22 bouwkavels verkopen en een mooie “vakantie” woning in zijn Brabant kopen. Hij is langzaam helemaal ziek van alle aardbevingen, al heeft zijn eigen gebouwde huis nauwelijks schade maar toch. Er wordt weer veel bijgekletst en oude koeien uit de sloot gehaald, met gevolg dat het al gauw tegen 0.00 uur aan loopt. We krijgen dan het aanbod om in zijn straat (die hij dan ook afsluit) te blijven staan. We nemen dat graag aan want als we nu nog bij Rosalie aankomen, wordt daar mogelijk de club wakker, en zij moeten over 5 uur al weer uit de veren. Ja verschil moet er zijn.